Hindistanlı Ressam (Hikaye)

görünce çok üzülmüş. Resmi alıp Ranga Guru’ya götürmüş ve ne kadar üzgün olduğunu belirtmiş. Ranga Guru, Raciçi’ye üzülmemesini ve resmi yeniden yapmasını söylemiş. Raciçi resmi yeni­den yapmış ve yine Ranga Guru’ya götürmüş. Ranga Guru, resmi tekrar şehrin en kalabalık meyda­nına bırakmasını istemiş. Ama bu defa yanına bir palet dolusu çeşitli renklerde yağlı boya ve birkaç fırça ile bir­likte… Ayrıca yanına insanlardan, beğenmedikleri yerleri düzeltmelerini rica eden bir yazı bırakmasını istemiş. Raciçi denileni yapmış. Birkaç gün sonra gittiği meydanda görmüş ki resmine hiç dokunulmamış, fırçalar da, boyalar da kullanılmamış. Çok sevinmiş ve koşarak Ranga Guru’ya gitmiş ve resme dokunulmadığını anlatmış. Ranga Guru ise; “Sevgili Raciçi, sen birinci durumda insanlara fırsat verildiğinde ne kadar acımasız bir eleştiri sağanağı ile karşılaşılabileceğini gördün. Hayatında bir kez dahi resim yapmamış insanlar gelip senin resmini ka­raladı. Oysa ikinci durumda onlardan hataları düzeltme­lerini istedin, yapıcı olmalarını istedin. Yapıcı olmak eği­tim gerektirir. Hiç kimse bilmediği bir konuyu düzeltme­ye kalkmadı, cesaret edemedi. Sevgili Raciçi, mesleğinde usta olman yetmez, bilge de olmalısın. Emeğinin karşılı­ğını, ne yaptığından haberi olmayan insanlardan alamaz­sın. Onlara göre senin emeğinin hiç bir değeri yoktur. Sa­kın emeğini bilmeyenlere sunma ve asla bilmeyenle tar­tışma.” demiş. "